Цяпер на Міёршчыне 17 сельгасарганізацый (у пачатку 80-ых было 27), дзейнасць якіх грунтуецца на вытворчасці раслінаводчай і жывёлагадоўчай прадукцыі. Машынна-трактарныя паркі ўсіх гаспадарак укамплектаваны сучаснай тэхнікай, пра якую вяскоўцы ў пару конна-ручной працы толькі марылі.
Цяпер усю работу ў раслінаводстве механізавалі, нават ўборку льнотрасты, якую да нядаўняга часу ўздымалі, вязалі, грузілі ў прычэпы ўручную. Паступова маламагутную тэхніку выцеснілі энерганасычаныя трактары "МТЗ-1221", "МТЗ-3022" і іншыя мадэлі, якія добра зарэкамендавалі сябе на транспартных работах і ў полі з рознымі відамі агрэгатаў. Аднак і цяпер шырока выкарыстоўваюцца "Беларусы" з магутнасцю 80 конскіх сіл, аднак ужо істотна ўдасканаленыя, з добрым аглядам рабочай зоны, камфортнай кабінай з цвёрдым каркасам бяспекі, з прыборамі кантролю за сістэмамі.
Высокай прадукцыйнасцю вызначаецца комплекс сучаснай корманарыхтоўчай тэхнікі, якая дае магчымасць забяспечваць гаспадаркі высакаякасныя кармы розных відаў, у тым ліку сянаж у герметычна ўпакаваных рулонах, які на працягу ўсяго стойлавага перыяду статку захоўвае смакавыя якасці і свежы выгляд.
Сярод ветэранаў сельгасвытворчасці ёсць механізатары, якім некалі давялося працаваць на жніве на камбайнах "СК-4", што па праву можна лічыць гераічным. Пасля 10-12-гадзіннага рабочага дня дадому яны вярталіся стомленыя ад гулу матораў, з галавы да ног запыленыя, бо самаходныя зернеўборачныя машыны былі без кабіны, цяжкімі ў кіраванні і часта псаваліся з-за шматлікіх камянёў і карчоў, якія траплялі ў жняяркі (у выніку штогадовага акультурвання палеткаў гэтую праблему ўдалося вырашыць). На змену камбайнам "СК-4" прыйшлі крыху ўдасканаленыя "СК-5", а затым іх выцеснілі "Нівы" і "Коласы". Наступнай тэхналагічнай навінкай у лінейцы збожжаўборачных машын сталі "Доны"і "Ліды", якія цяпер таксама ў ліку "рарытэтных", бо ў авангардзе новыя магутныя, высокатэхналагічныя, аснашчаныя электронікай і кандыцыянерамі беларускія "КЗС-1218", якія дазваляюць правесці жніво ў кароткія тэрміны з мінімальнымі затратамі рабочых сіл. Уражваюць і намалоты камбайнераў за сезон — ад 1000 да 2000 тон збожжа.
Раней для павышэння прадукцыйнасці працы даводзілася рэканструяваць прычапныя і навясныя агрэгаты. У кожнай гаспадарцы паяўляліся рацыяналізатары, якія пераабсталёўвалі замацаваныя за імі чызелі, культыватары, плугі і іншую сельгастэхніку, павышаючы такім чынам дзённую норму выпрацоўкі і якасць работ. Але з-за адсутнасці тэхнічных умоў у калгаснай майстэрні не ўсе задумы ажыццяўляліся. Між тым, прамысловая вытворчасць таксама развівалася, тэхніка мадэрнізавалася, удасканальвалася з улікам заўваг і прапаноў сельгасвытворцаў. У гаспадарках з'яўляліся машыны, выкарыстанне якіх спрыяла скарачэнню матэрыяльных затрат на вытворчасць сельгаспрадукцыі. У выніку такіх распрацовак з'явіліся абаротныя плугі, якія значна скарацілі "пустыя" пераезды пры апрацоўцы глебы, што дазволіла эканоміць паліва. Задаволены вяскоўцы і ўніверсальнымі глебаапрацоўчымі пасяўнымі агрэгатамі з шырынёй захопу ў 6 метраў. Выкарыстанне такой шматфункцыянальнай тэхнікі дазволіла значна скараціць інтэрвал паміж перадпасяўной апрацоўкай глебы і загортваннем насення, якое кладзецца ў пульхную, вільготную глебу, пры гэтым пустазелле ў сваім развіцці не абганяе культурныя расліны—рэалізацыя гэтай умовы некалькі дзесяцігоддзяў назад была немагчымай з-за адсутнасці адпаведных тэхнічных сродкаў.Тэхналагічны працэс апрацоўкі глебы і сяўбы такімі камбінаванымі агрэгатамі забяспечвае і высокую якасць загортвання насення, што спрыяе дружным усходам. Да таго ж, за адзін праход па полі можна выканаць усе аперацыі перадпасяўной апрацоўкі глебы і пасеў, а гэта павышае прадукцыйнасць працы і зніжае расход паліва. Хіба можна параўнаць такія глебаапрацоўчыя пасяўныя агрэгаты з прычапнымі сеялкамі 70-80-х гадоў?!
Аднак трэба адзначыць, што ў 80-ыя сельгасарганізацыі мелі дастаткова магутныя, па тых мерках, машынна-трактарныя паркі, дзе было шмат гусенічных і колавых трактараў, новыя віды камбайнаў і сельгасмашын. Кожная наступная мадэль была прагрэсіўней папярэдняй, але далёкай ад сучасных. Напрыклад, на многіх работах выкарыстоўвалі маламагутныя трактары "Т-25", некаторыя з якіх нават не мелі кабін. Корманарыхтоўкай займаліся прэс-падборшчыкі, на якіх дзённыя аб'ёмы нарыхтоўкі сена ў цюках былі вельмі мізэрнымі ў параўнанні з выкарыстаннем сучасных рулонных прэсаў. У той час у сельгасвытворчасці налічвалася шмат аўтамашын "ГАЗ-53", якія ўдзельнічалі ў корманарыхтоўцы, транспартыроўцы торфу, перавозцы збожжа і іншых работах. Аднак з 2000-га года аўтапарк значна скараціўся і да сённяшняга часу грузавых машын у сельгасвытворчасці засталося няшмат, бо большасць работ цяпер выконваюць на энерганасычаных трактарах.
На ўсіх этапах развіцця сельскай гаспадаркі інтэнсіфікацыя вытворчасці на аснове мадэрнізацыі вытворча-тэхнічнай базы і ўкаранення дасягненняў навукова-тэхнічнага прагрэсу была найвайважнейшым напрамкам. І гэта заканамерна, бо перааснашчэнне галіны высокапрадукцыйнымі машынамі і агрэгатамі новага пакалення забяспечвае рост прадукцыйнасці працы, эканомію матэрыяльных рэсурсаў. І гэты працэс не прыпыніцца і ў далейшым. А таму магчыма, што праз 3-4 дзесяцігоддзі новае пакаленне аграрыяў з цікавасцю будзе разглядаць сельскагаспадарчую тэхніку ХХІ стагоддзя, якая цяпер лічацца высокатэхналагічнай.
Некаторыя эпізоды з развіцця сельгасвытворчасці ў нашым раёне адлюстраваны на здымках мінулых гадоў, зробленых фотакарэспандэнтам Казімірам Блажэвічам.
Эліза БЛАЖЭВІЧ.