"Король Сигизмунд Август за особые заслуги даровал 25 февраля (7 марта—по новому стилю) 1571 года магдебурское право деревне Перебродье, которая до города так и не доросла". Первое утверждение возьмём за исходное. А вот по поводу второго имеется другое мнение: "ПЕРЕБРОДЬЕ, деревня в Миорском районе. В 1572-1822—город. С 1793—в составе Российской Империи, местечко Перебродзе Дисненского уезда Минской, а с 1842—Виленской губерний. В 1920-39—в Виленском воеводстве в составе Польши, в 1939-91—в составе БССР".
У 80-я гады мінулага стагоддзя першым сакратаром райкама партыі працаваў у нас чалавек з досыць рэдкім прозвішчам—Украінец. Ён запомніўся строгасцю, патрабавальнасцю, упэўненасцю ў тым, што калі жывеш у вёсцы, то абавязаны быць гаспадаром і будаўніком. Гэта значыць, павінен сачыць за парадкам, усё ўмець і своечасова рабіць. Вось таму меў першы сакратар звычку "шастаць" па раёне, на самых аддаленых фермах і палях правяраць як ідуць справы.
Спрэчкі пра паходжанне назвы райцэнтра вядуцца здаўна, але да гэтай пары даследчыкі не прыйшлі да адзінай высновы. Версіі разнастайныя: ад прозвішча паноў Мірскіх, якія калісьці валодалі Міёрамі, да нейкіх паралеляў нават з якуцкай і эвенкійскай моваў. Але мне давялося пачуць яшчэ пра адну цікавую легенду. Сярод мясцовых старажылаў ходзяць звесткі, што ля вёскі Кацілава, якая знаходзіцца за 3 км ад горада, ёсць могілкі. Дык вось, яшчэ да іх з'яўлення на тым месцы нібыта жыў у маёнтку пан Міёр. Было гэта дзесьці ў 15 стагоддзі. Як вядома, у ваколіцах цяперашняга райцэнтра існавала ў розныя часы да 12 "Міёраў".
Да мяне звярнулася суседка Лія Іванаўна Арцімёнак з просьбай напісаць у газету пра яе бацьку Івана Арцёмавіча Белавуса, які нарадзіўся ў 1921 годзе ў вёсцы Сачыўкі Завуццеўскага сельсавета. Ён удзельнічаў у Вялікай Айчыннай вайне. Пра гэта ёсць запіс у раённай кнізе "Памяць". На старонцы 349 сведчыць: «Белавус Іван Арцёмавіч, радавы, ваяваў 12.1944-га-5.1945 г., пехацінец».
Маловероятно, что название Миоры как-то связано с родом Мирских — они были не первыми и даже не вторыми хозяевами поместья и обрели его уже с существующим именем. По мнению некоторых историков, картина, скорее всего, обратная — фамилия может происходить от названия поместья. Но и это сомнительно, потому что сами Мирские считали своим родовым гнездом Мирский замок, который выкупили в 1891 году и превратили в парадную резиденцию.
В последней редакции путеводителя по Миорскому району (2012 г.) записано: "Для местных жителей таинственность названия (Миоры) стала источником безмерной фантазии". Наверное, в какой-то степени это затронуло и меня. Итак, что же всё-таки означает название Миоры?
Шырокім колам яшчэ не вельмі добра вядома імя пісьменніка-святара Пётра Простага(Ільдэфонса Бобіча). З’явіўся ён на свет 22 студзеня 1890 года ў вёсцы Дзедзіна Друйскай воласці Віленскай губерні. У 17 год пайшоў вучыцца ў Ковенскую гімназію. Пасля яе заканчэння паступіў у Віленскую духоўную семінарыю, а затым у Папскі ўніверсітэт у Рыме. Тут Пётра Просты атрымаў навуковую ступень доктара філасофіі. Па бласлаўленню папы рымскага Пія Х пачаў выданне першай для беларусаў-католікаў газеты “Беларус”.
Артыкул пад такім загалоўкам у ліпеньскім нумары газеты “Звязда” не пакінуў мяне раўнадушным. Калі мы сапраўды маем намер захаваць сваю нацыянальную самабытнасць, свабоду і незалежнасць, калі нам дарагое наша гістарычнае мінулае, а будучыню будзем імкнуцца ўзводзіць на трывалым падмурку, на ўсведамленні шляху, які прайшоў наш народ, то адказ на пытанне аб вяртанні ранейшых назваў населеных пунктаў і іншых аб’ектаў адназначны. Райцэнтр павінен мець назву Мёры! Спасылка на тое, што мы да многага прывыклі і гатовы цярпець здзекі над сваім мінулым, гучыць неяк па-блюзнерску.
