Мы прывыклі, што новая сучасная тэхніка — выдатная рэч. Але ці заўсёды?
Вось наш лясгас атрымаў фарвардэры — высокапраходныя машыны для вывазкі драўніны з цяжкадаступных мясцін. Яны не баяцца пнёў, балацявін і іншых перашкод. Адным словам, цудоўная рэч. Відаць, справа ў тым, як гэтая тэхніка выкарыстоўваецца.
На сустрэчы старшыні райвыканкама І. В. Кузняцова з жыхарамі Перабродскага сельсавета было ўзнята пытанне аб тым, што да могілак у вёсцы Крычава нельга дабрацца: дарогу да іх моцна парэзала тэхніка лясгаса пры вывазе драўніны. Перад пачаткам веснавых работ былі занепакоены хлебаробы ААТ “Узмёнскі край”, яны не маглі дабрацца да некаторых палёў, бо зноў жа лясгасаўцы літаральна вывелі са строю дарогу з Даўгінава на Лявонпаль. А пакуль яны выязджалі на гэты шлях, нарэзалі нямала глыбокіх каляін і на палях, дзе трэба было працаваць механізатарам.
Узнікае пытанне, хто будзе заворваць глыбокія каляіны і рамантаваць дарогі? Спецыялісты ДРБУ-203 адзначаюць, што бягучы рамонт кіламетра дарогі каштуе 40 мільёнаў рублёў. Але ж дарога на Лявонпаль патрабавала яшчэ большых укладанняў, бо некаторымі месцамі першы праход грэйдара не пакінуў на ёй прыкметнага следу. Увогуле, грэйдар сам ледзь выбраўся з гразі ў глыбокіх каляінах.
З вынікамі работы фарвардэраў знаёмы хлебаробы ААТ “Гвардзейскі”, іншых гаспадарак. Тут гэтыя машыны называюць “кракадзіламі”, што літаральна “паядаюць” дарогі і палі, аднаўленне якіх потым стварае вялікія нязручнасці і патрабуе значных выдаткаў. Размова не аб тым, што фарвардэр — гэта дрэнна. Справа ў тым, як гэтая ўвогуле цудоўная тэхніка выкарыстоўваецца. Калі яна будзе вывозіць драўніну з лясоў у перыяд дажджоў і ў час разводдзя, то следам трэба пускаць іншую тэхніку, каб рамантаваць дарогі і заворваць каляіны на палях. Ці ж гэта па-гаспадарску?
Л. МАТЭЛЕНАК.
