Чаму мы птушак называем сваімі пярнатымі сябрамі? Найперш за іх карысць. Летам сініцы жывуць у лясах, дзе дастаткова ежы. А вось зімой яны прылятаюць да чалавечага жылля. Галоўны корм для гэтых птахаў—насякомыя. У час выкармлівання птушанят бацькі пачаргова і нястомна збіраюць іх. За суткі сінічка робіць да 500 прылётаў да гнязда. Ніякая іншая птушка не прыносіць лесу столькі карысці.

У вераб’ёў становішча лепшае, яны пастаянна жывуць ля чалавека. Значыць, заўсёды ёсць укрыццё ад холаду і ворагаў. Тым не менш у зімовую пару яны маюць патрэбу ў нашай дапамозе. Некаторыя лічаць верабейку злодзеем, нават прымаўкі складзены. Аднак гэта не так. Вераб’іная сям’я на працягу вясны і лета можа вывесці 3, а то і 4 вывадкі. Гэта 15-18 птушанят. Усіх неабходна карміць. Зранку да вечара вераб’і наведваюць агароды і сады, шукаюць здабычу. Тым самым яны дапамагаюць чалавеку зберагчы ўраджай.

Аднаго разу бачыў, як верабейка пільна аглядаў градкі з клубніцамі. Без увагі не пакідаў кожны лісток.

Халады не за гарамі. Пакрытая снегам зямля зменшыць колькасць корму для пярнатых. А калі прыціснуць марозы, то трэба ратавацца ад холаду. І чалавек абавязаны дапамагчы крылатым летунам. Зрабіць простыя кармушкі могуць школьнікі. Трэба знайсці зацішнае месца ля дамоў, каб птушкі не баяліся прылятаць падсілкавацца. Адна кармушка з кормам ля дома, а для птушак чалавечая дапамога—выратаванне.

Фадзей ШЫМУКОВІЧ.